2007: «Η χρονιά» των κλιματικών αλλαγών

Εάν η ιστορία του κλίματος γινόταν βιβλίο, το 2007 θα αποτελούσε, αναμφίβολα, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.



Μέσα σε 12 μήνες το φαινόμενο του θερμοκηπίου αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας. Στάθηκε αφορμή για συζήτηση της περιβαλλοντικής κρίσης από την κοινή γνώμη, ευαισθητοποίησε ως ένα βαθμό αρκετά δημόσια πρόσωπα και έγινε «πονοκέφαλος» για κυβερνήσεις και πολιτικά στελέχη από όλους τους χώρους.

Η παγκόσμια υπερθέρμανση και οι ορατές, πλέον, συνέπειες της, στάθηκαν αφορμή για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ και τη Διακυβερνητική Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα (IPCC).

H τέταρτη κατά σειρά έκθεση της IPCC, που παρουσιάστηκε φέτος, ήταν σαφής ως προς τη μεθοδολογία της και τα συμπεράσματα της. Η επιστημονική ειλικρίνεια, ως προς τον βαθμό βεβαιότητας για την εμφάνιση ακραίων κλιματικών φαινομένων, ήταν αρκετή για να μην τρομοκρατήσει την κοινή γνώμη. Ήταν, ωστόσο, ξεκάθαρη σχετικά με την οριστικοποίηση του φαινομένου του θερμοκηπίου και την ανάδειξη της ανθρώπινης παρέμβασης, ως της κύριας αιτίας δημιουργίας του προβλήματος.

Η έκθεση της IPCC, με την «ανατριχιαστική» ειλικρίνεια της, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για κάτι το οποίο διαπιστώνεται δια γυμνού οφθαλμού. Η συρρίκνωση των πάγων, η ένταση των ξηρασιών, των πλημμυρών καθώς και η άνοδος της θαλάσσιας στάθμης θα οδηγήσουν σε εγκατάλειψη περιοχών, σε πείνα και αρρώστιες. Η παγωμένη θάλασσα της Αρκτικής άγγιξε φέτος ιστορικό χαμηλό με αποτέλεσμα τα καράβια να ταξιδέψουν για πρώτη φορά δια μέσου του βορειοδυτικού περάσματος του Καναδά, του θρυλικού υπερ-Αρκτικού συνδέσμου μεταξύ του Ειρηνικού Ωκεανού και της Ευρώπης.

Τα δάκρυα του Ιβο Ντε Μπόερ, του επικεφαλής των εργασιών για τη Διάσκεψη στο Μπαλί, άμα τη λήξει της συνόδου, είχαν διττή σημασία. Η πίεση των αλλεπάλληλων διαπραγματεύσεων που δοκίμασαν την αντοχή των συμμετεχόντων για ένα ορθό αποτέλεσμα και ενδεχομένως, η αοριστία που φαίνεται να διέπει την ανθρώπινη δράση για τις κλιματικές αλλαγές…