«Πράσινες» κατοικίες δια χειρός ενός…τρελού επιστήμονα Αυτοπροσδιορίζεται ως τρελός επιστήμων και φιλοδοξεί να φέρει επανάσταση στο χώρο της αρχιτεκτονικής, μέσω οικολογικού τσιμέντου. O Πλίνι Φισκ ο Τρίτος εργάζεται κάπου έξω από το Ώστιν του Τέξας. Τον έχουν χαρακτηρίσει οραματιστή και ονειροπόλο. Ο ίδιος προτιμά τον όρο «τρελός».
«Να είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτό που κάνουμε εδώ είναι πραγματική μαγεία» είπε σχετικά.
Ο Πλίνι Φισκ είναι ο ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού Κέντρου Κτιρίων Μέγιστων Δυνατοτήτων (CMPB- Center for Maximum Potential Building) το 1975, ενώ επίσης διδάσκει αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο στο Texas A&M University.
Ο σκοπός του είναι η ανάπτυξη φιλικών προς το περιβάλλον- ανανεώσιμων υλικών κτιρίων και να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο χτίζονται οι οικισμοί και οι κοινότητες- φέρνοντας επαναστατικές αλλαγές στον τρόπο που κατασκευάζονται σπίτια και γραφεία.
Στις αρχές της καριέρας του, πολλοί τον θεωρούσαν ως έναν τρελό επιστήμονα, που κάνει μυστήρια πειράματα στο εργαστήριό του στο Τέξας- πλέον, αντιμετωπίζεται ως κάποιον που βρίσκεται στην «αιχμή του δόρατος» της σχετικής έρευνας.
Η τελευταία του εφεύρεση ακούει στο όνομα megacrete: πρόκειται για ένα είδος φιλικού προς το περιβάλλον τσιμέντου, το οποίο, όπως πιστεύει ο Φισκ, θα αλλάξει τα δεδομένα στην αρχιτεκτονική.
Βασικό στοιχείο των εφευρέσεών του είναι η χρήση υλικών που αποτελούν μάλλον απόβλητα παρά πρώτες ύλες: επί της προκειμένης, η άλμη, που αποτελεί βασικό τμήμα της διαδικασίας παρασκευής του εν λόγω τσιμέντου.
«Ο κόσμος έχει αλλάξει. Σκεφτόμασταν την επεξεργασία αποβλήτων ως πρόβλημα…τώρα βλέπουμε τα απόβλητα και αντικρίζουμε επαγγελματικές ευκαιρίες» λέει σχετικά.
Ο Φισκ οραματίζεται έναν κόσμο όπου τα υλικά κατασκευής οικοδομημάτων δεν θα συνεισφέρουν στην αύξηση της παρουσίας διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα- και εφαρμόζει τις αρχές του αυτές και στην προσωπική του ζωή, καθώς η κατοικία του είναι πλήρως «πράσινη».
«Χρειαζόμαστε ανθρώπους που επεκτείνουν τα όρια του δυνατού, ανθρώπους που πηγαίνουν πέρα από τα σημερινά όρια της σκέψης» είπε η γυναίκα του, Γκέηλ Βιτόρι. «Χρησιμοποιούμε τους πόρους μας με έναν τρόπο που είναι πλήρως αποκομμένος από τη σημερινή πραγματικότητα».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 14-10-09